Pałac w Charbinie

Dwór klasycystyczny z 1869 r., przebudowany w 1920 r. Budynek prostokątny, parterowy z mezzaninem, nakryty dachem dwuspadowym o łagodnych spadach, z wieżą od strony wschodniej. W elewacji ogrodowej prostopadła przybudówka. Na elewacjach częściowo zachowane detale architektoniczne, wieża zwieńczona krenelażem. W fasadzie centralnie umieszczony ryzalit zwieńczony trójkątnie składający się z filarowego ganku w dolnej kondygnacji i dwuosiowej wystawki w górnej. W ryzalicie mieszkalne piętro. Po II wojnie św. dwór prawdopodobnie pełnił funkcje mieszkaniowe i pełni je obecnie.

Park dworski z końca XIX wieku, o powierzchni 1,67 ha, z bagnistym zagłębieniem pośrodku - pozostałością po dawnym stawie. Przekształcony, zdewastowany, pozostałości bramy wjazdowej w postaci dwóch słupów.

Pod koniec XVIII w. folwark należał do Michała i Franciszki Wojciechowskich. W 1812 r. właścicielami byli Winniccy. Kolejnym dziedzicem był Józef Dembiński, który w 1834 r. zaślubił Elżbietę Rodenwald, córkę posesora dóbr Leśniewo. Następnym dziedzicem był Fryderyk Wilhelm Musolff, ożeniony z Melanią Zofią Twardowską. Po 1875 r. Czesław Musolff sprzedał dobra Maksymilianowi Amrogowiczowi, ożenionemu z Pelagią Gąsiorowską. W 1885 r. folwark Charbin miał 688 mórg. W 1912 r. Maks Amrogowicz sprzedał 736-morgowe dobra Florianowi Ozdowskiemu. W 1930 r. majątek należał do kapitana rezerwy Witolda Wichrowskiego h. Pomian i liczył 200 ha. Po II wojnie światowej dobra zabrał i rozparcelował Skarb Państwa Polskiego.