Ośrodek Wypoczynkowy Łazienki

Na początku XX wieku w miejscu obecnych łazienek założono pierwszą plażę. W 1922 roku, według projektu inż. Soczkiewicza z Poznania, powstały drewniane łazienki, położone częściowo na wodzie. Uznawano je wówczas za jeden z naładniejszych domów kąpielowych w Polsce. Składały się z centralnie usytuowanej murowanej rotundy oraz z przylegających do niej drewnianych budowli pawilonowych, połączonych ze sobą na kształt dwóch podków, otwierających się w stronę jeziora. Powstał też park z kortami tenisowymi. W tamtym okresie wybudowany został również hotel I kategorii, którego właścicielem był Władysław Osmański (budynek istnieje do dziś przy ul. Warszawskiej). W połowie lat 20-tych XX wieku uzdrowisko Powidz (zakłady kapitałowe “X Uzdrowisko Powidz Tow. Akc.”) nabył od spółki Wojciech Jabłoński, pod którego kuratelą pozostawały jeszcze w latach 50-tych. Jabłoński był właścicielem znanej w Poznaniu restauracji Carlton przy pl. Wolności. Przejmując powidzkie uzdrowisko, podjął się wielu działań rozwijających ofertę letniskową Powidza.

Uzdrowisko dostarczało licznych rozrywek odwiedzającym. Wydzielono m.in. strefy kąpielowe na plaży: damską, męską i familijną, organizowano naukę pływania, wypożyczano sprzęt wodny: łodzie i żaglówki. Po wodzie pływała także motorówka, zabierająca na pokład 60 osób. Organizowano wędkowania, polowania z łodzi, przejażdżki konne czy wycieczki krajoznawcze. Codziennie wieczorem odbywały się dancingi, grała orkiestra salonowa. W niedzielę i święta urządzano koncerty orkiestry wojskowej. Przy łazienkach wybudowano również skocznię do wody. W okresie międzywojennym Powidz stał się, obok Międzychodu i Sierakowa, jednym z najpopularniejszych miejscowości turystycznych Wielkopolski. W październiku 1932 roku drewnianie łazienki spłonęły. Odbudowano je już na lądzie jako murowany pawilon hotelowy z rotundą, które służą turystom do dnia dzisiejszego. Obecnie zarządza nimi spółka komunalna Powidzki Ośrodek Sportu i Rekreacji sp. z o.o.